داشت کیف وساک خودش را آماده می کرد تمام وسائل شخصی خودش را درون  کیف بزرگ دسته دار ش قرار می داد تا به قسمت  واحد تعاون..... بدهد کار این گروه این بود که وسائل رزمندگان هر چه  داشتند همه را می گرفتند ودر روی آنها نام ومشخصات واعزامی از شهر اورا روی این وسائل می نوشتند ورسیدی با شماره سریال ترتیب قرار گرفتن کیف وساک به آنها می دادند ودر ضمن اینکه رزمنده پلاک دو تکه ای آلومینیومی با شماره وحروف خاصی که مشخص کننده لشگر وتیپ وواحد بود می گرفتند با زنجیری قفل دار به گردن آویزان می کردند  تا در صورت از بین رفتن خودشان  پلاک هویت آنها باقی می ماند پلاک دو تکه می شد ویکی همراه کیف ودیگری به معراج شهدا منتقل می شد . گرفتن پلاک و تحویل ساک نشانه آماده شدن برای عملیات بود علامتی اینگونه  Aj 5567 Aj 5567 هرروز پیاده روی های سنگین ومیدانهای تیر ادامه داشت شعار های حین حرکت به افراد انرژی می داد سرود های حماسی که از بلند گوی حسینیه به گوش می رسید مجلس یادبود شهیدان با حجله سیاه وقرمز با سینه زدن ها ونوحه های درون حسینیه  نماز های شبانه رزمندگان یا حسین یا زینب یا زهرا ی آنها همه حکایت از عروج خونین داشت  حکایت از امتحانی بزرگ داشت که در راهست امتحانی از اهواز به آنطرف خارج از اهواز آنها که مسافران آنجا بودند هرروز آماده تر می شدند   سینه ها می تپید سرها می جوشید ودلها پرواز می کردند .محمود از پنجره توری  چادر دوازده نفری محوطه محل اسقرار را نگاه می کرد تپه های شنی دور دست خاک ماسه ای نرم  که با بارش باران تا مچ پا در آن فرو می رفتی تعدادی تانک که در حال حرکت بودند ویک موتور سوار که با چرخ خودش ماسه هارا به اطراف می پرکند وحرکت می کرد ناگهان از پشت چادر محمد را دید که در حال ذکر گفتن است وبلوز نظامی خود را در دست گرفته ومرتب   می تکاند تا خشک شود اوبطرف داخل چادر جرکت کرد ومشاهده کرد محمود در حال بستن کیفش می باشد دانست نوبت اوست که به خط مقدم برود فقط منتظر تحویل وسائلش به تعاون وپیدا شدن  وسیله ای برای  حرکت به خط مقدم بود اذان مغرب نزدیک بود محمود وسائلش را تحویل داده بود  پلاک به گردنش بود ودلش هوای خط را داشت در آنجا پرواز می کرد وتعلق به آسمانی دیگر داشت  اودر این فکر بود که یکی از رزمنده ها فریاد زد محمود محمود ماشین حرکت کرد یک تویوتای حامل مهمات در حال آماده شدن بود محمود به سرعت داشت بسوی آن حرکت می کرد . محمد داد زد چه خبراست تو از همین جا داری پرواز می کنی بگذار به خط بررسی بعد پرواز کن محمود ایستاد ولبخندی زد همدیگررا در آغوش گرفتند  گویی این آخرین دیدار آنهاست .محمود گفت اگر پرواز کردی شفاعت مرا هم کن لحظاتی دوستانه گذشت هیچکدام نمی دانستند کدامشان پروازی هست وکدامشان هنوز درون باند پرواز قرار نگر فته است شاید هم  وقت پرواز نشده وشاید هم آمادگی پرواز میسر نیست  نیست محمد گفت بمن یک یادگاری بده .محمود چیزی جز یک وصیت نامه وکیف ولباسش بیشتر نداشت آنرا هم به واحد تعاون داده بود ویک پلاک دو تکه متصل بهم داشت گفت محمد من این پلاک را نصف می کنم ونصف آنرا بتو می دهم دیگر چیزی ندارم محمد گفت لازمت می شود برای پرواز نصفش می کنند  کسی پاسپورت خودش را نصف نمی کند . اوگفت پس محمد تو بمن یادگاری بده محمد غافل گیر شده بود وچیزی به ذهنش نیامد گفت محمد من یک چیزی همراهم هست شاید بدرد تو بخورد اگر بمن ایراد نگیری محمود گفت نه هر چی باشه قبول ...

ادامه...